Przekroje, które są półfabrykatem do wytwarzania konstrukcji są produkowane w hutach w stadaryzowanym asortymencie jako:

• dwuteowniki
• ceowniki
• płaskowniki
• grodzice
• pręty zbrojeniowe
• stal jakościowa
• blachy
• rury
• profile zimnogięte

Przekroje tego rodzaju służą jako materiał podstawowy do budowy hal

Przekroje dzielą sie na krępe i cienkościenne. W przekrojach stalowych krempych nie występuje miejscowa utrata stateczności.  

Ze względu na wytrzymałość przekroje stalowe są klasyfikowane wg polskich norm a dokładnie według PN-90/ PN-3200 . 

Ponieważ nośność dwuteownika stalowego, ceownika, płaskownika, rury czy profilu zimnogiętego zależy od jego odporności a ściślej od odporności jego ścianek na utratę stateczności, określa się według powyzszej normy cztery klasy przekrojów stalowych, gdzie jako podstawowe kryterium podziału przyjmuje się smukłość poszczególnych elementów składowych przekroju.

Przekroje stalowe I klasy

Przekroje tej klasy mogą osiągnąć nośność uogólnionego przegubu plastycznego, a po uplastycznieniu podczas zginania wykazują zdolność obrotu niezbędną do plastycznej redystrybucji momentów sił. Nośność belki przy zginaniu jest określana wielkością momentu, który powoduje uplastycznienie przekroju. W układzie konstrukcji statycznie wyznaczalnym wystąpienie chociaż jednego przegubu plastycznego zmienia układ statyczny w mechanizm - cała konstrukcja stalowa pracuje a nie pozostaje w statyce. Pozwala jednak na redystrybucję momentów zginających a tym samym wyrównanie wytężeń poszczególnych składników.Stan graniczny nośności przekroju (pierwszy stan graniczny) jest określony przez moment wywołujący powstanie ostatniego, możliwego przegubu plasycznego. Oczywiście zasięg przegubu plastycznego jest uzależniony od chrakteru obciążenia belki.

Przekroje stalowe klasy II

Przekroje te mogą osiagnąć nośność uogólnionego przegubu plastycznego ale wskutek miejscowej niestateczności plastycznej mają utrudnioną zdolność obrotu a tym samym redystrybucji momentów zginających i natężeń. Stanem granicznym dla tej klasy przekrojów jest częściowe uplastycznienie najbardziej wytężonego przekroju.

Przekroje stalowe III klasy

Uzyskują stan graniczny nośności w chwili rozpoczęcia uplastyczniania strefy ściskanej. Najczęściej jest to powiązane z początkiem uplastyczniania pasa ściskanego.

Przekroje klasy IV 

Są wrazliwe na miejscową utrate stateczności, tracą nośność przy uzyskaniu maksymalnych naprężeń ściskających lub średnich ścinającychmniejszych od granicy plastyczności.

Klasę przekroju, w zalezności od warunków podparcia, rozkładu naprężeń i smukłości elementów składowych przekroju ( b/t ) należy ustalić według tablicy 6,7,i 8 znajdujacych się w PN-90/PN-3200.

Przekroje klas I-III zaliczają się do przekrojów stalowych krępych zaś sklasyfikowane jako IV do przekrojów cienkościennych.

Dla prętów rozciaganych nie określa się klasy przekroju. W przekrojach dwuteowych określa sie dodatkowo klasę półek oraz zginany tarczowo środnik.

Materiały używane w konstrukcjach stalowych można podzielić na:

• sprężysto-plastyczne
• sprężysto-kruche
• spręzysto-lepko-plastyczne

Istotne jest aby następujące w materiale odkształcenia umożliwiły konstrukcji dostosowanie się do nowego stanu a wstanie granicznym sygnalizowały wcześniej awarię całej konstrukcji. 

Przekroje stalowe do konstruowania szkieletów stalowych